Het leven van gierzwaluwen (Apus apus) verloopt volgens een vrij strak schema. Zo rond 20-25 april komt de eerste golf broedvogels in onze contreien aan. De voorbije negen maanden hebben ze ononderbroken vliegend boven Afrika doorgebracht. De meeste gierzwaluwen echter vieren bij voorkeur de 'Dag van de Arbeid' met ons mee. Vanaf 1 mei zijn hun 'gierende' geluiden dus niet meer uit de Vlaamse lucht. Meestal eind juli trekken ze alweer weg uit hun broedgebied in Vlaanderen om na enkele dagen in noordwestelijk Spanje te arriveren. Daar lassen ze een rustpauze in om vervolgens de trek richting Marokko te hernemen, de kuststreek zuidwaarts volgend tot in Mauritanië.
Hieronder op de kaart zien we de route die een gierzwaluw uit het Oost-Vlaamse Melsele, uitgerust met een zogenoemde geolocator, heeft afgelegd. De paarse lijn is de najaarstrek in 2010, oranje is de eerste helft van de midwinter-uitstap, geel is de tweede helft van de midwinter-uitstap, groen is de voorjaarstrek (2011) vanuit het Congobekken, via Ivoorkust en het kustgebied van Algerije zo weer naar België. De vogel was precies negen maanden en negen dagen onderweg. Hij werd opnieuw in zijn broedgebied in Melsele gevangen op 26 juni 2011 op het moment dat hij twee kuikens had. Dat de slechts 42 gram wegende gierzwaluw respect afdwingt, hoeft niet te verbazen (pag. 166 in de gids).
Met dank aan Louis-Philippe Arnhem en Lyndon Kearsley
Boven Aalst heb ik er nog geen waargenomen. De gierzwaluw is een soort waar ik elk jaar reikhalzend naar uitkijk om ze weer te mogen horen en zien voorbij scheren boven de stad. Altijd bevreemdend om de mensen niets begrijpend naar mij te zien kijken. Ik kan het me niet meer herinneren dat ik zelf ooit rondliep zonder die vogels op te merken.
Hier in de Brenne zijn ze een aantal dagen geleden ook toegekomen! xxx Marleen
Het is alsof de gierzwaluw draait op duracell batterijen. Van voor zonsopgang tot na zonsondergang zijn ze ononderbroken actief in de zorgsector, nl. aan het foerageren voor de kleine mannen. Een paar jaren terug waren we op vakantie in de Cévennes, en heel de muur van het oude schoolgebouw (waar we logeerden) was ingenomen door gierzwaluwnesten. Het is ons nog altijd een raadsel hoe ze hun eigen nest terugvonden.
Een applausje voor deze zorgverleners is zeker op zijn plaats.